Autor: Izabela Podgórska, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, kierunek: biotechnologia W chwili obecnej globalnym trendem wydaje się być przesunięcie w kierunku ograniczenia zużycia chemicznych środków ochrony roślin, a tym samym poszukuje się bezpieczniejszych i ekologicznych alternatyw. Zainteresowanie biologicznymi metodami ochrony roślin wiąże się z ich bezpieczeństwem dla oparciu o standardy wdrożonego Systemu Zarządzania Jakością ISO 9001:2009, a. także specjaliści w zakresie obróbki drewna tradycyjnymi metodami. ciesielskimi. Serdecznie zapraszamy do współpracy. Firma Corneco specjalizuje się w fumigacji, dezynsekcji zabytków, mebli i detali architektonicznych z drewna. I często nawet pedantyczne czyszczenie, odkurzanie i dezynfekowanie wszystkich mebli nie pomoże. W związku z tym taka walka niekiedy do niczego dobrego nie prowadzi. Jeśli zatem macie jakieś problemy z insektami w waszym domu to już teraz powinniście poznać sklep oneshot. W nim nabędziecie najlepsze w Polsce środki chemiczne do walki Jak uchronić byliny przed chorobami grzybowymi 4. Przepisy na ekologiczne środki ochrony roślin: 6. Pokrzywa zwyczajna (i żegawka) 7. Aksamitka 8. Krwawnik pospolity 9. Czosnek 10. Bylica piołun 11. Skrzyp polny 12. Bez czarny 13. Metody walki ze szrotówkiem kasztanowiaczkiem. Niestety natura wciąż sama nie daje sobie rady z inwazją żarłocznych larw szrotówka, dlatego musimy jej pomóc stosując różne metody jego zwalczania. Grabienie i usuwanie opadłych liści z zimującymi wewnątrz nich poczwarkami szkodnika. Rząd Wielkiej Brytanii przyznał, że smugi chemiczne pozostawiane przez samoloty są prawdziwe i nie stanowią „teorii spiskowej”. W 2014 r. w odpowiedzi na wniosek złożony na podstawie ustawy o wolności informacji brytyjski Departament Energii i Zmian Klimatu („DECC”) stwierdził: „W 2009 roku Towarzystwo Królewskie Środek INAZUMA® 130 WG, zgodnie z etykietą, można stosować przez cały okres wiosennej wegetacji rzepaku. Producent środka – firma Sumi Agro – proponuje, aby stosować preparat od początku wiosennej wegetacji rzepaku do początku okresu kwitnienia, natomiast w okresie kwitnienia rzepaku oraz po kwitnieniu zaleca stosowanie doskonale znanego na rynku preparatu Mospilan 20 SP. Temat: Choroby roślin – Metody ochrony roślin uprawnych . – metody pośrednie. W ochronie roślin stosuje się metody: Pośrednie tzw. zapobiegawcze, do których zaliczamy metody: agrotechniczne, hodowlane i kwarantannę Bezpośredniego zwalczania, do których zaliczamy metody: chemiczne, mechaniczne, fizyczne, biologiczne. Głównymi przyczynami degradacji gleb są skażenia przemysłowe i komunikacyjne, chemizacja rolnictwa, chemiczne metody walki ze szkodnikami pól i liasów oraz niewłaściwe metody uprawy. Skażenia przemysłowe i komunikacyjne dostają się do gleby przez powietrze lub za pośrednictwem wody, względnie też przy udziale obu tych czynników Problematykę walki z terroryzmem należy rozpatrywać wieloaspektowo, łącząc kwestie spójnych, zdecydowanych działań w następujących obszarach: · polityka społeczna i edukacja; · przeciwdziałanie przestępczości i polityka karna. · ochrona infrastruktury krytycznej. · rozpoznanie zagrożeń terrorystycznych. h5rn. Sposoby uprawowe zwalczania szkodników są obecnie najbardziej opłacalne i dostępne dla każdego rolnika; są one następujące: Walka z chwastami jest rzeczą bardzo ważną, chwasty bowiem nie tylko pozbawiają glebę pokarmów, ale dają jeszcze schronienie szkodnikom, szczególniej w okresie zimy, należy także tępić specjalnie te chwasty, na których bytują szkodniki, np. na łopusze i ognisze bytują pchełki lub pierwsze pokolenie bielinika kapustnika. Dużą rolę w chronieniu upraw przed szkodnikami odgrywać będzie właściwa pora siewu, a więc należy siać albo bardzo wcześnie, aby rośliny zdążyły się wzmocnić i stwardnieć, zanim pojawią się szkodniki, albo opóźnić siew do tej pory, kiedy większa ilość szkodników już wyginie. Bardzo ważnym czynnikiem w ochronie roślin od szkodników jest właściwy płodozmian. Każdy rolnik wie, że niedobrze jest rok rocznie na tym samym miejscu siać lub sadzić te same rośliny, gdyż plony będą coraz gorsze. Płodozmian jest również bardzo ważny z punkty widzenia ochrony roślin przez szkodnikami, zwykle duża ilość szkodników zostaje na polu i opanowuje w roku następnym te same gatunki roślin, które niszczyły w poprzednim. Nie bez znaczenia jest także odpowiednia uprawa gleby, szczególniej należy zwrócić uwagę na sprawę natychmiastowej podorywki po sprzęcie zboża, niszczy ona bowiem dużo szkodników pozostałych w ściernisku. Głęboka orka zimowa prócz tego wydobywa na wierzch i wystawia na działanie mrozu i żeru ptactwa dużo szkodników zimujących w głębszej warstwie gleby. Ważnym zabiegiem uprawnym jest odpowiednie nawożenie. Wiadomo, że zbyt duża ilość nawozów azotowych sprzyja rozwojowi szkodników, gdyż czyni tkanki roślin delikatnymi i wybujałymi, natomiast zasilanie gleby nawozami potasowymi powoduje stwardnienie tkanek czyli uodpornienie rośliny bądź szkodników gryzących, bądź też ssących. Wiemy również, że szkodniki ziemne nie lubią a czasem nawet nie znoszą sztucznych nawozów, a za to chętnie składają jaja do obornika, rozłożonego na polu. Niemniej ważnym od poprzednich sposobów walki ze szkodnikami jest zastosowanie odpowiednich odmian. Rolnik zasięgając rady w najbliższej stacji rolniczej, może dowiedzieć się, jaka odmiana okopowych lub zbóż jest odporna w miejscowych warunkach na szkodniki i choroby roślin. Należy przez to wykorzystać o ile można odporność poszczególnych odmian na szkodniki (np. pszenice jare ościste są bardziej odporne na niezmiarkę, niż bezostne). Inwazja szrotówka kasztanowcowiaczka na terenie całej Polski oraz jego ogromny potencjał rozrodczy oznaczają, że bez naszej pomocy natura sama sobie nie poradzi. W związku z tym konieczne jest podjęcie kompleksowych działań w celu ratowania osłabionych przez szkodnika kilka metod zwalczania szrotówka. Można je podzielić na metody: metody naturalne, takie jak: osadzanie na liściach kasztanowców złotooków (Chrysopidae) i pasikoników (Tettigoniidae), które niszczą jaja i gąsienice szkodnika, pająków, które polują na dorosłe motyle, czy wabienie sikorek, które żywią się gąsienicami, są mało efektywne (tylko do 3 proc. larw ginie).Spis treści1 Metody mechaniczne zwalczania szrotówka 2 Metody chemiczne ochrony kasztanowców 3 Pułapki feromonowe na szrotówka4 Harmonogram pielęgnacji i doboru metod pomocy kasztanowcom w zależności od pory rokuMetody mechaniczne zwalczania szrotówka Najważniejszą, dość skuteczną, a jednocześnie prostą metodą walki ze szrotówkiem kasztanowcowiaczkiem jest po prostu grabienie i niszczenie liści. Redukuje ono występowanie szkodnika nawet o 30 proc. W opadłych liściach wylęgają się i zimują poczwarki. Palenie czy zakopywanie liści (na głębokość co najmniej 30 cm, inaczej poczwarki mogą wyjść spod ziemi) wpływa znacząco na ograniczenie liczebności pierwszego pokolenia. Niestety, nawet bardzo dokładne grabienie nie gwarantuje stuprocentowego pozbycia się populacji szrotówka z naszego parku czy ogrodu, ponieważ część osobników może schronić się w żywopłotach czy krzakach lub – w czasie grabienia – spaść na mechaniczną metodą walki ze szrotówkiem jest lepowanie pni. Polega ona na otoczeniu pnia drzewa prostą opaską z folii nasączoną klejem oraz feromonem samicy szrotówka. Lepowanie pnia jest skuteczne jedynie w przypadku pierwszego, wychodzącego z ziemi i liści, pokolenia owada. Należy je zatem wykonać na przełomie marca i kwietnia, a następnie zdjąć Nasza Ziemia nigdy nie korzystała z tej metody ochrony drzew. Do opaski przylepia się zbyt duża ilość innych, pożytecznych owadów – niekiedy szrotówek stanowi wśród ofiar chemiczne ochrony kasztanowców Najbardziej znaną metodą chemiczną są iniekcje do pnia, czyli endoterapia potocznie zwana szczepieniami. Polega ona na wprowadzaniu do tkanek przewodzących drzew różnych substancji o właściwościach pestycydu – owadobójczych i grzybobójczych. Preparat rozchodzi się wewnątrz drzewa i dochodzi do liści, które stają się niejadalne dla gąsienic szrotówka. “Przedostaje się do liści naczyniami transportującymi wodę. Gdy larwa zje miąższ liścia zawierającego preparat, przestaje żerować. Ginie z głodu, nie w wyniku działania środka” – wyjaśnia prof. Gabriel Łabanowski. Dodatkową zaletą iniekcji jest jej wybiórczość – preparat działa tylko na szrotówka – a także ochrona drzew przed czekoladową plamistością liści powodowaną przez grzyb Guignardia aesculi, np. w Łazienkach Królewskich w Warszawie iniekcje stosowano już w tym celu w 1985 2004 roku Zakład Ochrony Lasu Instytutu Badawczego Leśnictwa przeprowadził doświadczenia z opryskami kasztanowców preparatami Dimilin 25 WP, Dimilin 480 SC w stężeniu 0,04-0,05 proc. (maj) oraz Rimon 100 EC w stężeniu 0,15 proc. (lipiec). Obserwacjom poddano także działanie japońskiego środka owadobójczego o nazwie chlotianidyna, który stosuje się w formie iniekcji do gleby pod okapem drzew w dawce 15 lub 30 gr substancji aktywnej na 15 l wody. Wszystkie trzy wykazały się wysoką skutecznością w eliminowaniu szkodnika. Należy jednak podkreślić, że żaden z preparatów nie działa wybiórczo na szrotówka. Podczas ich stosowania giną również inne feromonowe na szrotówkaBardzo dobrym uzupełnieniem grabienia i utylizacji liści są pułapki feromonowe. Zawieszony na drzewie kominek, zawierający feromon samicy owada oraz truciznę, od kwietnia do września odławia samce szrotówka, zmniejszając tym samym populację metody ochrony drzewa powinien być uzależniony od jego stanu i pory roku. Jeśli kasztanowiec jest w w miarę dobrym stanie – nie traci wszystkich liści i owocuje, pielęgnujmy go, dokładnie usuwajmy liście i zawieśmy pułapkę feromonową. Jeśli natomiast stan drzewa z roku na rok się pogarsza – liście opadają już w lipcu i nie widać śladu owoców, dopiero wtedy sięgnijmy po pielęgnacji i doboru metod pomocy kasztanowcom w zależności od pory rokustyczeń, luty, marzecusuwanie resztek zasolonego śnieguprzełom marca i kwietnialepy feromonowekoniec marca do końca kwietniainiekcje starym preparatem Treexkoniec marca do połowy majainiekcje nowym preparatem Treexod kwietnia do końca majawlewki doglebowe, np. chlotianidynaod kwietnia do początku lipcaopryski preparatami Dimilin lub Rimonod kwietnia do końca wrześniapułapki feromonowelipiecI grabienie i utylizacja liścilatopodlewanie w razie suszyod sierpnia do listopadaII grabienie i utylizacja liściZajmujemy się problematyką zwalczania szkodników od 1984 roku, czyli od pierwszej rejestracji jednoosobowej firmy zajmującej się odkażaniem, tępieniem szkodników i gryzoni. Prowadzimy szkolenia w Polskim Stowarzyszeniu Pracowników Dezynfekcji, Dezynsekcji i Deratyzacji. Zintegrowany program IPM to metody postępowania w celu walki z owadami, a także ochrony właścicieli domów i mieszkań przed różnego typu szkodnikami. IPM obejmuje kompleksowe podejście do ograniczania liczby szkodników występujących w gospodarstwach domowych, budynkach gospodarczych czy innych nieruchomościach. Spis treścis Czym jest program IPM i z jakich kroków się składa?Metody stosowane w ramach programu IPMMetoda żelowa vs opryskiwanie owadów w ramach programu IPM – podstawowe różnice i zalecenia Czym jest program IPM i z jakich kroków się składa? Usługi realizowane w ramach programu IPM obejmują skuteczne zarządzanie populacją konkretnych szkodników. Działania uwzględniają wiele skutecznych strategii, których celem jest całkowite wyeliminowanie bądź ograniczenie populacji szkodników do dopuszczalnego poziomu. Wszystkie czynności w ramach programu IPM są realizowane przy użyciu metod nieszkodliwych dla środowiska naturalnego, a także organizmów żywych, w tym zwierząt domowych i ludzi przebywających w pomieszczeniach. Zastosowanie programu IPM wymaga posiadania wiedzy z zakresu biologii i chemii. IPM obejmuje połączenie różnego typu metod zwalczania szkodników, jakie są powszechnie dostępne na rynku. Chodzi przede wszystkim o wykorzystanie deratyzacji, dezynsekcji oraz metod chemicznych, biologicznych, mechanicznych i fizycznych. Ten konglomerat ma na celu szybkie oraz efektywne zwalczanie szkodników, a także zapobiegnięcie ich ponownemu pojawieniu się. Należy pamiętać, że program IPM jest podzielony na kilka etapów. Składa się z inspekcji, identyfikacji, zabiegów o charakterze przygotowawczym, identyfikowania rodzaju i liczby szkodników, a także zastosowania odpowiedniej metody w ramach programu IPM. Ponadto do walki ze szkodnikami stosuje się instrukcję zapobiegającą pojawieniu się tego typu problemu w przyszłości. Metody stosowane w ramach programu IPM Wprowadzony przez firmy dezynfekcyjne skuteczny program IPM obejmuje wiele metod przeznaczonych do walki ze szkodnikami. W ramach wykonywanych zabiegów można wykorzystywać bezpieczne środki chemiczne, mające odpowiednie atesty i certyfikaty jakości, co potwierdza ich wysoką jakość. Preparaty owadobójcze używane w ramach programu IPM zaliczają się do metod chemicznych. Oprócz nich wykorzystuje się zalepianie rur i wentylacji, a także oklejanie łóżek za pomocą taśmy dwustronnej. Działaniem fizycznym w programie IPM jest także zabezpieczenie taśmą klejącą drzwi wejściowych czy zakładanie pułapek mających na celu monitorowanie ruchów czy rozwoju populacji wybranych szkodników. W ramach programu IPM wykorzystuje się wyłącznie środki chemiczne i metody legalne oraz powszechnie akceptowane w Unii Europejskiej. Program IPM został stworzony do przeprowadzania usług dezynsekcji i deratyzacji przy użyciu metod fizycznych, biologicznych, chemicznych i mechanicznych – wykonywanych w regularnych odstępach czasowych. To pozwala na pozbycie się pluskiew, karaluchów, mrówek, mrówek faraona, przybyszki amerykańskiej, karaczanów i prusaków. Użyte w ramach programu IPM metody są bezpieczne dla wszystkich organizmów żywych, szczególnie zwierząt domowych, seniorów, alergików oraz osób starszych, użytkujących nieruchomość. Metoda żelowa vs opryskiwanie owadów w ramach programu IPM – podstawowe różnice i zalecenia W ramach wdrażania programu IPM firmy zajmujące się dezynsekcją i deratyzacją mogą wykorzystać metodę żelową do pozbycia się karaczanów, prusaków oraz karaluchów. Metoda żelowa w postaci kremowej lub pokarmowej nie jest łączona z metodą opryskową. Warto wspomnieć, że metody zwalczania szkodników w ramach programu IPM są uzależnione od rodzaju i sposobu bytowania intruzów. Oprysk odstrasza karaczany, które wskutek rozpylonej chmury mogą rozprzestrzenić się po całej nieruchomości. Metoda żelowa zastosowana w ramach programu IPM nie tylko zwalcza karaczany, ale także jest profilaktycznym działaniem eliminującym te owady. Takie działanie wpływa także na pozbycie się prusaków – ginących z powodu uszkodzenia systemu nerwowego. W ramach programu IPM można również wykorzystać oprysk przeznaczony na pluskwy domowe. Metoda zamgławiania ULV wraz z pyretroidami może być zastosowana w przypadku zidentyfikowania populacji tych owadów, bytujących w domu czy mieszkaniu. Głównym celem zastosowania kompleksowych działań w ramach programu IPM jest pozbycie się szkodników bytujących w nieruchomości. Do tego celu używa się różnego rodzaju metod, adekwatnych względem rodzaju szkodnika, jego liczebności i sposobów bytowania. Metody mechanicznej walki ze szkodnikami należą do najstarszych na świecie. Są to także najprostsze metody stosowane w ochronie roślin podczas całej jej wieloletniej historii. Są pracochłonne i co za tym idzie bardzo kosztowne, więc nie stosuje się ich na szeroką skalę. Metody mechaniczne można podzielić na kilka grup, pierwsza z nich to bezpośrednie zabijanie szkodników przez np. rozgniatanie, metoda ta jednak jest zupełnie niemożliwa do zrealizowania i raczej opisywana w podręcznikach gwoli ścisłości. Bardziej popularną metodą jest stosowanie zapór i przeszkód pomiędzy szkodnikami a chronionymi roślinami. Zapory są stosowane przeciw dużym zwierzętom, które mogą zagrażać drzewom owocowym. Rodzajem zapór są opaski lepowe owijane wokół pni drzew w celu wyłapywania owadów latających. Opaski wykonuje się z papieru posmarowanego lepem i umieszcza tuż pod konarami drzew. Metoda wyłapywania szkodników, jest pomocna w zwalczaniu, ale z reguły stosowana jest do prognozowania liczebności szkodników w danym roku i w danej uprawie. Możliwości stosowania metod fizycznych do zwalczania owadów są ograniczone, na większą skalę można stosować niskie lub wysokie temperatury. W szklarniach stosuje się tzw. parowanie podłoża w temperaturze ok. 100 st. C. co prawda wszystkie owady giną już w temperaturze rzędu 65–70 st. C, ale stosuje się wyższą temperaturę z uwagi na bakterie i zarodniki grzybów. Do odkażania niewielkich partii sadzonek stosuje się podgrzaną wodę. Materiał moczy się przez kilkadziesiąt minut w wodzie o temperaturze ok. 44 st. C, zabieg ten stosowany jest szczególnie dla roślin cebulowych, aby pozbyć się nicieni, można go jednak stosować również w przypadku sadzonek zdrewniałych. Niskie temperatury stosuje się do odkażania materiału roślinnego niezwykle rzadko, z uwagi na fakt, iż szkodniki giną w zakresie temperatur znacznie poniżej 0 st. C. Można w znacznym stopniu obniżyć liczebność szkodnika obniżając temperaturę sadzonek poniżej 10 Dobre rezultaty przynosi zamrażanie na kilka godzin nasion roślin strączkowych porażonych przez strąkowce. W spichrzach niskie temperatury wykorzystuje się do zwalczania wołka zbożowego. Stosuje się również tzw. wymrażanie spichrzów dla pozbycia się szkodników, niskie temperatury można więc z powodzeniem wykorzystywać do walki ze szkodnikami przechowalniczymi. Do zwalcznia szkodników magazynowych można wykorzystywać także ultradżwięki, prommieniowanie jonizujące, promieniowanie gamma, fale radiowe o wysokiej częstotliwości, czy pole elektromagnetyczne. W USA zastosowano sterylizację samców muchówki Callitroga hominivorax za pomocą promieni X. W kolejnych pokoleniach następowało stopniowe zmniejszenie się populacji a w piątym pokoleniu całkowite wyniszczenie tego groźnego pasożyta bydła. Należy jednak pamiętać, że taka metoda prowadzi do eliminacji organizmu ze środowiska, co może zakłócać ekosystem, ważne jest więc rozważne i bardzo przemyślane stosowanie tego typu metod będących połączeniem metody fizycznej z biologiczną walką. Do metod mechanicznego zwalczania zalicza się również metody chemiczne, tych jednak nie omawiamy w odniesieniu do ekoogrodnictwa. Autorka: Agnieszka Sobczyk Źródła: : A. Wnuk „Entomologia dla rolników” wyd. AR Kraków, 1990. Menu

chemiczne metody walki ze szkodnikami